Iets voor een appel en een ei verkopen, zo lezen wij in de Dikke van Dale, is iets voor erg lage prijs verkopen.
De lage eierprijs is vooral te wijten aan overproductie binnen de EU.
Ook de kostprijs speelt ons parten. Met name de voerprijs speelt hierin een grote rol. Tot zover gelijke monniken gelijke kappen. Oneerlijk wordt het pas als onze Nederlandse kostprijs, voor zowel pluimveevlees als eieren, vooral ongunstig wordt beïnvloed door niet marktgestuurde issues. Het zijn politieke issues die helaas vooral worden gevoed door emotie. Tel daar een niet goed functionerende handhaving in de zuidelijke lidstaten bij op en je hebt een fors concurrentienadeel ten opzichte van andere EU-landen. Dat bij milieu- of dierenwelzijnsregels de importen niet onder diezelfde regels vallen is raar. Het is immers ook raar dat eieren of andere producten in de EU verkocht mogen worden die niet voldoen aan onze eigen maatstaven van dierenwelzijn. Dat de WTO alleen kijkt naar het eindproduct en niet naar het productieproces valt niet meer uit te leggen. Deze politieke weg zorgt voor verplaatsing van productie, waarbij milieu, dierenwelzijn en de Nederlandse economie de grootste verliezers zijn.
Boeren voor een appel en een ei gaat voorbij
24-08-2013